Luchtkastelen, stormbanen, trampolines en ook nog wat racebanen voor skelters en fietsen. Tjeko is afgeleid van het woord kucheka uit het Swahili, wat lachen betekent. Dit is dan ook echt het hart van de organisatie. Veel van de spullen zijn gewoon gesponsord door grote Nederlandse bedrijven, dus het is ook goed materiaal. Het plan was om te helpen met opbouwen en om half negen eerst de kleuters van SAM te ontvangen en om negen uur dan ook de klassen van de basisschool. Maar het blijft Oeganda. En dat is helemaal prima. Maar voordat we begonnen met helpen opbouwen moesten we eerst even Peter uitzwaaien. Hij had namelijk een ander programma. Hij was meegevraagd naar een volleybaltoernooi met de jongens hier op de campus. We zijn heel benieuwd naar zijn verhaal. Hij zou hier avondeten maar het is nu bijna zeven uur en ze zijn nog niet terug. Misschien file. We houden een bordje voor hem over.

Na het uitzwaaien gingen we helpen met opbouwen. Onderweg kwamen we al wat enthousiaste kleuters tegen die nog eventjes moesten wachten. Nou bij het opbouwen begon het al goed, we mochten de skelters en fietsen allemaal op de juiste plek neerzetten. Echt alvast even in de kinderschoenen kruipen. Ook moesten we natuurlijk even de luchtkastelen uittesten voor de kinderen kwamen. Toen de kinderen aankwamen stonden ze allemaal netjes in de rij en schreeuwden ze een kreet die later ook in de muziek terugkwam. Er was vanuit Nederland schmink meegenomen, dus halverwege de middag zag je allemaal geschilderde gezichtjes. Daarin konden wij natuurlijk ook niet ontbreken. Met leeuwen, bloemen en vlinders.

Alle kinderen hadden het ontzettend naar hun zin. En wij natuurlijk ook. Er waren meerdere wedstrijdjes gehouden, ook op de stormbaan. Allan (Oegandese social worker) ging helemaal los, maar was helaas niet heel snel met het skelteren in vergelijking met ons. Wij hebben daarin dan toch wat meer ervaring denk ik. Ook was er nog een buikschuifbaan met water en zeep. Helaas ging daardoor de schmink er wat vanaf maar het was een heerlijke verkoeling. Door die muziek waren de kinderen ook lekker aan het dansen, die kinderen kunnen er wat van. Ritme is een aangeboren eigenschap denk ik. Dat merkte ik wel weer extra ook toen we weer met Troy, een van de studenten, gingen oefenen voor drie dansen die we morgen samen met hen gaan opvoeren tijdens de dienst. Hierdoor wel helaas Raffi gemist, de mascotte van Tjeko. Deze avond genieten we weer verder na van deze dag en van het eten wat weer voor ons was gekookt. Vandaag kon je als je wilde ook Oegandese specialiteit proberen zoals Matoke en Gnut saus. Ik vond het echt leuk om te zien dat je nu echt een band opbouwt met de kinderen hier, ook sponserkindjes komen je opzoeken. Dan bekruipt ook wel weer de gedachte dat we alweer bijna weggaan… Ik ga het hier hoe dan ook ontzettend missen. Maar we hebben nog een paar dagen en een afscheidsfeest. En ook nog kleine groepjes vanavond. Er belooft dus nog een mooie tijd aan te komen, dus wij genieten van elk moment. Dank voor al jullie support!