We hoefden vandaag alleen nog maar de bieb. Dit was wel het grootste lokaal. Maar met heel veel teamwork hebben we het in een ochtendje gered. Teamwork makes the dream work.

Tussen de middag werden we verrast met pannekoeken en wentelteefjes. Ook bleven Arthur en Aruna bij ons eten. Dit zijn twee schilders die ons elke dag helpen.

Na het eten ging een deel van de groep naar een huisgezinnetje toe van een kind die op de campus op school zit. Ik mocht ook mee. Fufu was onze chauffeur. Als kadootje gingen we eerst een kip kopen en een zak met rijst.

Toen we aankwamen was de vrouw zo blij dat ze ons op haar knieën bedankte. Dit was zo erg lief maar voelde best wel dubbel. We zagen dat het echt geen huis te noemen was waar ze woonde. Ze woonde met 4 kindjes in het huis/kotje.

Ik zal proberen een goede omschrijving te maken: het huis was van golfplaten gemaakt. En was denk ik 5 bij 4 meter. Het huis lag vol met bosjes takken die de vrouw zelf maakte om een centje bij te verdienen. Op die bosjes lagen 2 schuim matrassen. 1 voor de vrouw en 1 voor de 4 kinderen.

We waren geschokt en heel erg onder de indruk. Aan het einde hebben we de vrouw een knuffel gegeven. Dit was een emotioneel moment, omdat ze waarschijnlijk in geen jaren een knuffel heeft gehad.

Op de terugweg naar huis een paar boodschapjes gedaan. Toen we terug waren is een hele groep Rolex (een typisch Oegandees gerecht) gaan maken in de keuken van de cateringklas op de campus. Hadden ze goed gedaan. Smaakte top!!

Na het eten zijn we naar de kerk gesneld voor een seminar van Allan. Ging over Martha en Maria. First things first. Kunnen we allemaal wel op ons leven toepassen denk ik.

Nou dit was 'm voor vandaag

Groetjesssss🤩🤩