Vandaag ging voor mij en drie anderen de wekker om half 7, zodat we het ontbijt voor de kinderen uit konden delen. Het was zo mooi om alle lieve gezichtjes te zien, geduldig wachtend op hun eten. Met een ‘good morning’ of ‘enjoy your meal’ kwamen er al snel wat lachjes tevoorschijn. Voor het ochtendprogramma gingen vier voor ons naar SAM (de kleuterschool) om te helpen en de rest ging weer lokalen schilderen. Momenteel zijn er vier lokalen opgeknapt! Tijdens de pauze keken de leerlingen door het raampje mee en uitten hun dankbaarheid over hun ‘nieuwe’ lokaal.

Met z’n allen moeten we zo nu en dan nog wennen aan de Afrikaanse mentaliteit, waarbij het met de tijd niet zo nauw komt. Waar wij graag een tijdstip willen weten om klaar te staan, krijgen we telkens bijvoorbeeld ‘na de lunch’ te horen. Dat vertalen we nu maar met ‘om ongeveer 2 uur’.

In de middag gingen we met z’n zessen naar het huisje van de voogd van twee van de weeskinderen. Onderweg kochten we bij een kraampje een kip, die aan zijn poten en vleugels vastgebonden werd, en zo bij Bas op schoot (nog altijd levend) mee ging in het busje. Het was zo indrukwekkend om bij de kinderen thuis te komen. We kwamen in een stenen huisje, met enkel een kleine woonkamer en een slaapkamer waar ze met z’n zessen slapen. De tante van de kinderen was zo dankbaar om ons te ontmoeten en voor het feit dat haar neefje en nichtje de kans krijgen om naar een goede school te gaan. Ze begon en eindigde ons bezoek met een gebed in het Luganda. Van haar dankbaarheid kunnen wij zoveel leren. Om God in alles dankbaar te zijn voor al het goede dat Hij geeft, zelfs als het in onze ogen soms weinig is.

De middag eindigde met een dansworkshop waaraan meerderen van onze groep deelnamen. Helemaal in Afrikaanse sferen leerden zij een dans, begeleid door een hoop djembés en inclusief belletjes om de enkels.

Vanavond hebben we weer heerlijk gegeten dankzij de cateringklas en zullen velen van ons de worshipavond van de oudere studenten bijwonen. Morgen horen jullie hoe dat was!